Zoveel jaren sliep ik en jij kwam mij wakker kussen. Een held op sokken die al honderd jaar zijn leed vergat. Jij zei ik wil alleen maar jou je hield me stevig vast maar toen ik zei vergeet mij niet hield jij mij los. Je deed een stap bij me vandaan en zei o ga als alsjeblieft niet bij me weg ik zei natuurlijk niet ik houd je altijd bij me voor altijd maar toen ik naar mijn handen keek waren ze leeg. Jouw hand lag op mijn wang je streelde zachtjes fluisterde hier ben ik weer ik wilde zo zo heel erg graag dat jij het was dus ik omhelsde jou. Ik kuste je ik zag je tranen likte likte ze totdat je geen verdriet meer had je zei ik voel me zo geborgen wentelde voorzichtig in mijn schoot maar toen ik wakker werd was je een droom. Ik zag je rennen op het pad, steeds kleiner werd je, ‘n stipje riep o lief ik kan niet zonder jou! ik wilde vocht me door de doornstruiken heen je achterna ik sloeg en schreeuwde tot ik bij je was ik stak mijn hand uit bijna bijna hield ik jou maar struikelde over mezelf. Je draaide om je spuugde naar me zei je houdt niet goed genoeg van mij. Ik lag daar op de grond ik lag daar maar ik wist niet hoe ik al mijn liefde tot een web kon weven en ik wist niet hoe ik jou zou kunnen koesteren zo zonder dat je doofde of ontsnapte. Dus zei ik kijk dan naar mijn handen zei ik kijk dan naar mijn voeten zei ik kijk naar mijn gezicht wel duizend kleine doorntjes kleine krasjes kleine adertjes vertakken zich met jou. Ik streel je vingertoppen ze beroeren zacht de mijne ben ik jou en ben jij mij. En zei je woorden wegen minder zwaar dan daden zei je denk jij dat ik nooit prinsessen heb gekust en zei je jij bent niet de eerste niet de laatste zei je ik verlaat je rozentuin kom nooit meer terug. En huilde je o zei ik dat o zei ik dat o nee dat zei ik niet en tilde je me op jouw wang lag even tegen mijn wang aan je tranen mengden zich met bloed na elke stap een druppel op de grond na elke druppel kleine takjes uit de grond na elke nieuwe rozenstruik een stukje minder wereld om ons heen. Kuste je mij in zoveel jaren slaap kuste ik jou in honderd jaren lang vergeet jij mij